Μοναχός Νεκτάριος Κατσάρος (1896 - 1973)

 

Ο Ζηλωτής Αγιορείτης Μοναχός Νεκτάριος Κατσάρος, γεννήθηκε στο Φανάρι Καρδίτσας και φοίτησε στο Γυμνάσιο της Λάρισας. Το 1913, κατά το τελευταίο έτος του Γυμνασίου, και σε ηλικία 17 ετών, αναχώρησε για το Άγιον Όρος, όπου έγινε Μοναχός με το όνομα Νεκτάριος, από Νεοκλής, που ήταν το κοσμικό του.

Μετά την αλλαγή του ημερολογίου (1924) συμμετείχε στην ίδρυση του «Ιερού Συνδέσμου των Ζηλωτών Αγιορειτών Μοναχών» και συνέβαλλε στον αγώνα του «Συλλόγου των Ορθοδόξων». Κατά τα έτη 1927-1930, μαζί με τον Αρχιμανδρίτη Ακάκιο Παπά –μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ.- περιήλθαν σε όλη την επαρχία διαφωτίζοντες τον λαό και ιδρύοντες παραρτήματα της Κοινότητος των Γ. Ο. Χ.

Το 1930 εγκαταστάθηκε στο Λαυριωτικό κελλί «Άγιος Αθανάσιος» (Καρυές) και ίδρυσε το «Αγιορειτικό Τυπογραφείο» κατόπιν υποδείξεως του Ελευθερίου Βενιζέλου. Υπήρξε κάτοχος πολλών μουσικών χειρογράφων τα οποία εξέδωσε στα βιβλία "Μουσικός Θησαυρός Θείας Λειτουργίας" σε δύο τόμους (1931), "Καλλίφωνος Αηδών" (1933) και "Μουσικός Θησαυρός του Εσπερινού" (1935).

Στις 6-1-1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς για αντιστασιακή δράση και καταδικάστηκε σε 2 έτη φυλάκιση, ενώ οι υποτακτικοί του Θεοφύλακτος και Παντελεήμων (Νανόπουλοι) στάλθηκαν στο Νταχάου.

Το 1968 έμεινε ανάπηρος από ατύχημα στη σπονδυλική του στήλη. Κοιμήθηκε στις 20-8-1973.

Αιωνία του η μνήμη!

Υ.Γ. Το μοναδικό δικό του μάθημα που περιέχουν τα βιβλία του είναι το παρακάτω "Άξιον εστίν" εμπνευσμένο από την ομόηχη αργή δοξολογία του Πέτρου Βυζαντίου.